Ksiądz Minionek księdza Tomasza
W przypadku Księdza Tomasza mieliśmy wyłącznie szkielet - wiedziałem, że musi być Minionek i musi być w miejscu mało rzucającym się w „moherowe oczy”. W dniu sesji, jeszcze przed przedstawieniem wstępnego projektu, dla zabawy i żartu dorysowałem sutannę z koloratką. Jak się łatwo domyślić - pomysł bardzo się Tomkowi spodobał.
Jaka jest historia tego tatuażu?
Mateusz Ewangielu: Każdy Klient, chcący lub nie, odsłania w swoich tatuażach kawałek siebie. W przypadku naszego Minionka bardziej dosłownie być już nie mogło. Choć nie wyglądam, z natury jestem człowiekiem bardzo wrażliwym, dlatego własna ceremonia ślubna była dla mnie druzgocąco traumatycznym przeżyciem, w trakcie którego histeryczne zanoszenie się płaczem musiało być okiełznane przez Księdza prowadzącego. Widok był niecodzienny, toteż po wszystkim, podczas rozmowy i wśród zapewnień, że na pewno bity w domu nie jestem, poruszyliśmy temat tatuaży. Te okazały się być Jego cichym i niespełnionym marzeniem. Nie mogło być inaczej - za bezcenną pomoc pod ołtarzem zaoferowałem swoją. Jej rezultat możecie obejrzeć na załączonym zdjęciu - mam nadzieję, że da Wam tyle radości i pozytywnej energii co naszemu Księdzu!
Czy bycie księdzem i tatuaże idą w parze? Jest ksiądz kulturysta to może być chyba ksiądz z tatuażem? Bo chyba ksiądz nie jest jedynym, który ma tatuaż?
Ksiądz Tomasz: Oczywiście, że nie! Myślę, że jedno drugiemu nie przeszkadza - mimo, że jeszcze parę lat temu byłoby to nie do pomyślenia. Ksiądz też człowiek. Otoczenie i postrzeganie tatuaży się zmienia, stały się dziedziną sztuki. Sam zrobiłem pierwszy tatuaż, który był podpatrzony u innego księdza. Więc nie jestem jedyny.
Kto wpadł na pomysł takiego projektu?
Mateusz: Przy projektowaniu tatuaży zawsze najważniejsze są główne wytyczne naszego Klienta. W przypadku Księdza Tomka mieliśmy wyłącznie szkielet - wiedziałem, że musi być Minionek i musi być w miejscu mało rzucającym się w „moherowe oczy”. W dniu sesji, jeszcze przed przedstawieniem wstępnego projektu, dla zabawy i żartu dorysowałem sutannę z koloratką. Jak się łatwo domyślić - pomysł bardzo się Tomaszowi spodobał.
Ile trwało dziaranie?
Mateusz: W dobrym towarzystwie najwięcej czasu podczas sesji zajmują rozmowy. Minionek wjechał prosto na łydkę, a samo tatuowanie trwało niecałą półtorej godziny – głównie ze względu na niesforny żółty.
Czy bolało?
Ksiądz Tomasz: Musiało. Były rzecz jasna takie momenty, że ból był dużo bardziej odczuwalny, aczkolwiek wszystko było do zniesienia. Mateusz jest bardzo delikatny.
Jesteście zadowoleni?
Mateusz: Zawsze z dużym trudem przychodziło mi ocenianie swoich prac, aczkolwiek sądzę, że zadowolenie Księdza Tomka i uśmiechy, które Minionek wywołuje wokół są wyczerpującą odpowiedzią!
Ksiądz Tomasz: Jestem bardzo zadowolony – tatuaż to moje dawne marzenie, które z wielu powodów nie było realizowane. Na szczęście na mojej drodze pojawił się Mateusz ze swoją maszynką. Wyszło pięknie, co jest tylko dowodem, że marzenia się spełniają nawet po latach. Dzięki Niemu już kilka "takich" udało się spełnić.
A co mówią na parafii? Czy inni księża widzieli tatuaż?
Ksiądz Tomasz: Reakcje momentami są zabawne – szczególnie pytanie „Czy to się zmyje?". Reakcje są zawsze pozytywne - to chyba pierwszy ksiądz Minionek na świecie, toteż i niektórzy księża musieli go zobaczyć. Do kryminalisty jeszcze mnie nikt nie porównał, ale z dzieckiem już częściej!
Czy ksiądz planuje jeszcze jakiś tatuaż?
Ksiądz Tomasz: Po pierwszym zawsze rodzi się chęć na kolejny. Plany oczywiście są - i jak to powiedział kiedyś Mateusz – powierzchnia do wrzucania też, więc najwyższy czas na kolejne. Marzenia są przecież od tego, aby je realizować!
TattooArtist