Tatuaż, jako forma wyrazu artystycznego. Praca dyplomowa pt. „Planta Sapiens” Klary Keczyńskiej aka. Klarcia Dziarcia

Praca dyplomowa ,,Planta Sapiens” obroniona na Akademii Sztuk Pięknych (kierunek malarstwo) w Warszawie jest formą odpowiedzi młodej artystki na życie w antropocenie, epoce wymierania świata naturalnego i nieubłaganie nadchodzącej katastrofy klimatycznej. Jest swoistym manifestem, aby człowiek opamiętał się i zdał sobie sprawę, że jest częścią natury i że niszczy swój własny dom. Jednym z elementów powyższej pracy dyplomowej były wielkoformatowe, koncepcyjne tatuaże na ciałach trójki modeli-ochotników a to rodzi pytanie czy tatuaże mogą być traktowane, jako forma wyrazu artystycznego na równi z innymi formami sztuki?

Tatuaż, jako forma wyrazu artystycznego, nadal bywa traktowany, jako narzędzie „niegodne” tzw. wielkiej sztuki. O tym, czy dany przejaw twórczości artystycznej jest wybitny nie decyduje jednak użyta technika, a raczej sposób jej wykorzystania i potencjał intelektualny zawarty w tym czy innym działaniu artystycznym.

- Tatuaż traktowany bardzo długo, jako przejaw oddolnej kreatywności, stereotypowo kojarzonej przede wszystkim ze środowiskami więziennymi, nie miał przez wiele lat wstępu na tzw. salony czy np. do Akademii Sztuk Pięknych. Z kolei, jako jedna z form dekoracji ciała, zaliczany bywa do praktyk designerskich, co również tworzy dla niego pozornie wygodną pułapkę, z której trudno się potem wydostać. Są jednak i takie przejawy sztuki tatuażu, które łączą wysoki poziom konceptualny z atrakcyjną formą plastyczną i z dużymi umiejętnościami technicznym. Manualna sprawność i doświadczenie warsztatowe nie wystarczą, aby powstało wybitne dzieło sztuki. Dopiero amalgamat intelektu i warsztatu pozwalają na osiągnięcie zadowalającego efektu. Przykładem takiej twórczości jest praca dyplomowa Klary Keczyńskiej, która wykorzystując warsztat tatuatorski, tworzy na ludzkich ciałach metaforę tzw. planta sapiens, aby wypowiedzieć rodzaj moralitetu, czy głębszej prawdy o zbliżającej się katastrofie ekologicznej, stosunkach i relacjach pomiędzy człowiekiem i naturą i o potencjalnej zemście roślin na ludziach – tłumaczy promotor Klary, dr hab Arkadiusz Karapuda.

- Moje tatuaże są świadectwem społecznego charakteru problemu, o którym opowiadam. Okazuje się, że wiele młodych osób cierpi przez stres klimatyczny, odczuwa bezsilność i smutek w związku z ginącym światem oraz lęk przed swoją własną zagładą. Razem ze mną czują złość na ludzi, którzy niszczą wszystko, co naturalne. Te emocje są na tyle silne, że pragną wytatuować sobie na dużych częściach swoich ciał motyw Planta Sapiens. Tatuaż zawłaszcza sobie ciało człowieka, którego skóra staje się płótnem. Dzięki swojemu autentycznemu zaangażowaniu w mój pomysł i oddaniu mi fragmentu swoich ciał moi ochotnicy stali się żywymi dziełami sztuki. Dzięki temu Planta Sapiens jest koncepcją wizualno-intelektualną – mówi Klara Keczyńska.

Praca dyplomowa Klary wykorzystuje tatuaż, tak jak prace jej rówieśników wykorzystują doświadczenia sztuki naiwnej, komiksu, czy street-artu, które jeszcze do niedawna, podobnie jak tatuaż, budziły obawy o zasadność włączania ich do szerokiego wachlarza środków dostępnych współczesnym artystkom i artystom.

- Myślę, że, prędzej czy później, popularyzacja tatuażu w kulturze masowej i zbiorowej świadomości spowoduje, że zagości on na stałe w twórczości artystycznej i coraz częściej będziemy spotykać prace podobne do Planta Sapiens autorstwa Klary Keczyńskiej. Zapewne będą się one pojawiać również na uczelniach artystycznych, w ramach realizacji prac kursowych, dyplomów czy rozpraw doktorskich i w pewnym wymiarze zagoszczą na stałe również w programach niektórych zajęć, co zresztą wydaje się ciekawe również w kontekście pracy z ludzkim ciałem, które jest przecież jedną z podstaw kształcenia artystycznego w zakresie sztuk wizualnych – podsumowuje dr hab Arkadiusz Karapuda.

Klara na co dzień pracuję w Pracowni Tatuażu Artystycznego Noir. Wykonuje tatuaże w dotworku, w graficznym, ilustracyjnym stylu.