Poznań: Kamil Hamlet z Black Butterfly Tattoo&Piercing
Pracuję głównie w stylu cartoon, new school, comics. Nie uciekam jednak od innych stylów. Zdarza mi się trochę neotradycyjnych prac, mandali, „serwetek” itp. Głównie są to prace oparte na konturach, które uwielbiam. Ostatnio trochę próbuję swoich sił w realizmie, którego zgłębianie pomaga mi też w pracach cartoonowych. Kiedy tylko czas pozwala tworzę swoje autorskie wzory. Inspiruję się przewrotnością, satyrą i kreskówką.
Skąd pomysł, że zostaniesz tatuażystą?
Od dziecka dużo rysowałem i podobały mi się tatuaże. Gdy tylko miałem okazję, obklejałem się cały tatuażami z gazet. Czas zweryfikował moje dalsze losy. Postanowiłem, że chcę nie tylko rysować, chcę zostawiać swoje pomysły i wizje permanentnie na ludzkich ciałach.
Jak długo dziarasz?
Osiem lat.
Tatuowanie to dla Ciebie praca czy styl życia?
Myślę, że styl życia. Do pracy się chodzi, bo się musi. Praca przestaje być pracą w momencie, kiedy jest pasją. Dla mnie tatuaż to pasja, która wypełnia mnie jak jestem w studiu jak i poza nim.
Tatuowaniem można zrobić coś dobrego. Wasze studio brało udział w zbiórce na WOŚP. Jak wyglądała akcja i ile zebraliście?
W tatuowaniu dla WOŚP z klubem Kultowa brałem udział 4 razy. Tegoroczny finał WOŚP wspierałem wraz ze studiem, w którym mam przyjemność pracować Blackbutterfly Tattoo&Piercing Poznań. Spotkaliśmy się z rekordowym zainteresowaniem, co miało przełożenie na wynik zbiórki – prawie 5000 zł. Oczywiście tatuowaliśmy i przekłuwaliśmy całkowicie charytatywnie, a pasja, klimat, muzyka i świadomość pomocy zupełnie wystarczała nam, aby się rewelacyjnie bawić (śmiech).
Jakie są największe wady tego „zawodu”?
Zdecydowanie największą wadą są silne przeciążenia kręgosłupa, co prowadzi do licznych schorzeń i kontuzji.
Pamiętasz swój pierwszy raz, gdy wbiłeś igłę w czyjąś skórę?
Oczywiście, że pamiętam. Tatuowałem przyjaciółkę. Stanowisko rozkładałem ponad godzinę. Wszystko sprawdzałem po 3 razy, a samo tatuowanie zajęło jakieś 1,5 h. Robiłem malutkie słuchawki z kabelkiem w kształcie serca. Stres był niesamowity. Później już poszło szybko: znajomi, rodzina, znajomi znajomych…
Pamiętasz swoją pierwszą maszynkę?
Pierwsza moja maszynka została mi sprezentowana przez przyjaciół i znajomych. Była to chińska „złota” cewka z allegro.
Cewka czy rotarka?
Zdecydowanie teraz preferuję maszyny rotacyjne z racji na dużą moc, małą wagę i cichą pracę. Przy częstym tatuowaniu można powiedzieć, że te cechy rotarek są zbawienne (śmiech). Jednak mam też sentyment do dobrych, mocnych cewek, które zostały jednak całkowicie wyparte w mojej pracy.
Czym teraz dziarasz?
Od 3 lat pracuję używając Cheyenne Thunder. W międzyczasie próbowałem pracować na innych maszynach, jednak zawsze wracałem do starego dobrego Thundera. Mocny silnik, płynna praca i uniwersalność sprawia, że jest to idealna maszyna dla mojej ręki (śmiech).
Czy preferujesz jakiś styl tatuowania?
Pracuję głównie w stylu cartoon, new school, comics. Nie uciekam jednak od innych stylów. Zdarza mi się trochę neotradycyjnych prac, mandali, „serwetek” itp. Głównie są to prace oparte na konturach, które uwielbiam. Ostatnio trochę próbuję swoich sił w realizmie, którego zgłębianie pomaga mi też w pracach cartoonowych (śmiech).
Czy robisz własne projekty i skąd czerpiesz inspirację?
Owszem, kiedy tylko czas pozwala tworzę swoje autorskie wzory. Inspiruję się przewrotnością, satyrą i kreskówką. Przykładowo żółw, który ma na skorupie antenę telewizyjną, zblazowana biedronka, której nic się nie chce lub banan, który strzela z armaty. Tylko wyobraźnia jest ograniczeniem moich prac.
Rysunek własnoręczny czy program graficzny/tablet graficzny?
Rysunek odręczny – stare przyzwyczajenie. Na iPada mnie nie stać (śmiech).
Czy składanie zdjęć w programie graficznym to sztuka? Czy sztuką jest przeniesienie tego na skórę?
Samo składanie zdjęć dla mnie nie jest sztuką. Sztuką jest umiejętne złożenie zdjęć, aby wszystko do siebie pasowało i przełożenie tego w oryginalny tatuaż. Sam często robię sklejki z oryginalnych grafik (bajka, komiks), ale tylko w celach pomocniczych. Aranżację i cały projekt staram się robić z głowy. Czasami dorysowuję, często pracuję z freehand’u a klient zna tylko zamysł tego jak będzie wyglądał tatuaż i kontury postaci/przedmiotu, który tatuujemy.
A co sądzisz o „podrasowywaniu” zdjęć wykonanych tatuaży?
Okropny proceder. Osobiście wszystkie tatuaże fotografuję smartfonem. Jedyne, co zmieniam w fotkach to dodaję logo, kadruję i przyciemniam, jeżeli są za bardzo prześwietlone. A osoby, które mocno podrasowywują fotki są po prostu oszustami, najgorsze jest to, ze oszukują sami siebie.
Tatuaż, z którego jesteś najbardziej dumny?
Staram się być dumny z każdego tatuażu, który robię.
Najdziwniejszy tatuaż, który zrobiłeś?
Nie ma dziwnych tatuaży, już wcześniej pisałem, ogranicza nas tylko wyobraźnia.
Są motywy, których masz już dość lub nie robisz?
Każdy motyw, jeżeli klient zgodzi się na oryginalną interpretację można zrobić…Nudne już na pewno są standardowe piórka, znaki nieskończoności itp.
Najdziwniejsza rzecz, jaka Ci się przytrafiła w trakcie tatuowania?
Podczas tatuowania damskich okolic intymnych, partner klientki wyciągnął lustrzankę z wielkim obiektywem i zapytał się czy może robić fotki. Zgodziłem się… Trzeba wspierać fetysze jak nikomu krzywdy nie robią (śmiech).
Czy jakieś szczególne zachowania u Klientów Cię irytują?
Standardowo to, co każdego tatuatora, czyli zmiana pomysłu na ostatnią chwilę, nie przyjście na sesję bez powiadomienia, wymyślanie miliarda szczegółów w jak najmniejszym tatuażu, targowanie się, jak klient „wie lepiej” itp.
„Janusze tatuażu” to?
Temat rzeka…to osoby posiadające maszynki, których nie powinni używać…
Czy jest jakiś artysta, który ma lub miał wpływ na Twój styl?
Wielu artystów, zbyt wielu, aby wymieniać i wyróżniać.
TattooArtist